กระแสข่าวที่ออกมาแรงมากในขณะนี้คงหนีไม่พ้นเรื่องของคดีข่มขืนเด็กแล้วฆ่าของ พนักงานการรถไฟแห่งประเทศไทย ซึ่งกระแสแรงจนมีหลายๆคนออกมาสนับสนุนให้มีบทลงโทษในการประหารชีวิต โพสต์ต่อ แชร์ต่อบนสังคมออนไลน์กันอย่างกว้างขวาง แต่ก่อนที่จะแชร์หรือส่งต่อกันนั้น บางครั้งเราควรถอยออกมาก้าวหนึ่งแล้วมองเข้าไปถึงปัญหาและข้อเท็จจริงของกฎหมายนั้น
จริงแล้วกฏหมายและบทลงโทษของคดีข่มขืนนั้น โทษสูงสุดคือประหารชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิตอยู่แล้ว กฎหมายก็เป็นเหมือนดาบ ขึ้นอยู่กับผู้ถือดาบนั้นจะใช้อย่างไรถ้าใช้ในทางที่ผิด แก้กฎหมายทุกคดีข่มขืนให้ประหารชีวิตไม่ต้องรอลงอาญา ผมเชื่อว่ากฎหมายนี้อาจจะกลายเป็นช่องโหว่ไว้เพื่อ “ฆาตกรรม โดยอาศัยช่องว่างทางกฏหมาย” ก็ได้
ที่เขียนติงในวันนี้ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยกับหลายๆคนที่ออกมาแสดงความเห็นที่อยากให้ผู้ต้องหาคดีรายนี้ต้องโทษประหาร ความรู้สึกที่ประดังเข้ามาจากการเสพข่าวก็ทำให้ผมรู้สึกเห็นกับคนเหล่านั้นจริงๆ แต่ก่อนที่จะปล่อยความรู้สึกให้ไหลไปกับกระแสนั้น ก็ต้องมองข้อเท็จจริงของตัวบทกฎหมายกันซะก่อน ซึ่งทางสภาทนายความนั้นเขียนอธิบายได้เป็นอย่างดี ใครที่อยากรู้รายละเอียดก็คลิกไปอ่านต่อที่ Link ด้านล่างได้เลย ส่วนประเด็นที่จะติงและถ้าเป็นไปได้ น่าจะเป็นเรื่องของการบังคับใช้กฎหมายให้เท่าเทียมกันมากกว่า รวมถึงบังคับใช้อย่างจริงจัง ให้กฎหมายนั้นศักดิ์สิทธ์เป็นที่เกรงกลัวทำให้คนชั่วไม่กล้าทำเลว คนดีไม่ต้องกลัวจะตกเป็นเครื่องมือของคนหัวหมอใช้กฎหมายอย่างอยุติธรรม แค่นี้ผมเชื่อว่าประชาก็จะเป็นสุข กินอิ่ม นอนหลับกันแล้ว
ข้อมูลเพิ่มเติม [ มอง”โทษคดีข่มขืน”ผ่านมุมนักกม.สภาทนายความ]
